Lębork jest miastem, którego historia sięga czasów średniowiecznych. Położony na Pojezierzu Kaszubskim, w pradolinie rzeki Łeby i częściowo na Wysoczyźnie Żarnowieckiej zachwyca urokiem lesistych wzniesień – Wzgórza Czartoryji i Dębogóry. Pierwotnie miejscowość nazywała się po polsku – Łebno, po kaszubsku – Lãbórg lub Lãbórch, a po niemiecku – Lauenburg i ta ostania nazwa oficjalnie obowiązywała do końca II wojny światowej.
Na początku XIV wieku teren ten zakupili Krzyżacy, a w 1341 roku lokowali na nim gród na prawie chełmińskim i zasiedlili go osadnikami niemieckimi. Miasto szybko zaczęło się rozrastać: zbudowano zamek, tartak, młyn, spichlerz, garbarnię, browar, mury obronne z bramami i basztami. Postawiono kościół parafialny pw. Świętego Jakuba z jurysdykcją kościelną diecezji kujawskiej z siedzibą we Włocławku, a w pierwszej połowie XV wieku wyodrębniono dekanat lęborski.
Przez wieki miasto przechodziło różne koleje przynależności terytorialnej i rządów: Krzyżaków, Polaków, Książąt Pomorskich oraz Brandenburgii, Prus, Republiki Weimarskiej, III Rzeszy Niemieckiej, Polski. W Poczdamie zdecydowano o przyznaniu Lęborka Polsce.
Lęborska parafia Świętego Jakuba Apostoła po wojnie podlegała Administracji Apostolskiej Kamieńskiej, Lubuskiej i Prałatury Pilskiej z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim. W 1958 roku została erygowana następna wspólnota parafialna NMP Królowej Polski przy neogotyckim kościele poewangelickim. Od 1972 roku miasto włączono do diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, ustanowionej przez papieża Pawła VI po zawarciu układu PRL-RFN (1970) o uznaniu zachodniej granicy Polski.
Wierni z osiedla Roszarniczego w Lęborku mieli do kościoła parafialnego NMP Królowej Polski dość daleko i ówczesny proboszcz ks. Ryszard Kierzkowski wraz z grupą parafian, tworzącą Społeczny Komitet Budowy Kościoła, rozpoczęli starania o budowę kościoła filialnego i domu parafialnego. W listopadzie 1989 roku uzyskali zgodę na lokalizację inwestycji sakralnej. 17 stycznia 1990 roku urząd Miasta przekazał Parafii działkę przy ul. Marcelego Nowotki (dzisiaj przy ul. Ks. Szczepana Gracza).
Filialną świątynię pw. Świętej Jadwigi Śląskiej zaprojektowała mgr inż. arch. Małgorzata Biela, nadzór techniczny budowy sprawował Marek Denga, konstrukcję dachu – bezinteresownie – wykonał cieśla Antoni Dułak. Prace były prowadzone sposobem gospodarczym ze środków gromadzonych przez Społeczny Komitet Budowy Kościoła, którego przewodniczący Franciszek Szczypior wypowiedział znamienne słowa: „Tylko upór i modlitwa, praca i ofiara leżą u fundamentów tego kościoła”. Tymczasem rolę kaplicy pełnił zaadoptowany na cele kultu drewniany garaż położony na terenie działki budowlanej.
25 marca 1992 roku Lębork znalazł się w granicach diecezji pelplińskiej. 22 listopada 1992 roku ks. biskup diecezjalny Jan Bernard Szlaga erygował nową parafię Świętej Jadwigi Śląskiej w Lęborku, wydzieloną z macierzystej parafii NMP Królowej Polski i parafii Miłosierdzia Bożego (powstałej w 1991 roku). Proboszczem nowej rodziny parafialnej został ks. Jerzy Kąkol.
Kościół filialny parafii pw. Świętej Jadwigi Śląskiej uzyskał status świątyni parafialnej. Niestety, pomimo włożonego trudu i zaangażowania w dzieło stworzonego domu Bożego, okazał się on wadliwie skonstruowany (zabrakło na murach wieńca).
Na bazie poprzedniej budowli wzniesiono nowy obiekt sakralny w latach 1997–1999 według projektu arch. Mieczysława Brejskiego ze Starogardu Gdańskiego. Do murów kościelnych dostawiono wieżę zwieńczoną kopułą, w której zawisły trzy dzwony. Wewnątrz świątyni zamontowano kamienny ołtarz, położono posadzkę, w okna wstawiono witraże, a ścianę ołtarzową ozdobiono mozaiką Patronki kościoła. W latach 1994–1997 została zbudowana plebania zaprojektowana przez inż. Kazimierza Chudzika ze Starogardu Gdańskiego.
23 maja 2001 roku biskup pelpliński Jan Bernard Szlaga dokonał uroczystej konsekracji ołtarza i świątyni.
Opiekę duszpasterską nad około 2400 wiernymi sprawowali i o dobra materialne w parafii Świętej Jadwigi Śląskiej w Lęborku troszczyli się proboszczowie: ks. Jerzy Kąkol (22 XI 1992–4 IX 2003), ks. Dariusz Bartnicki (4 IX 2003–1 VII 2005) oraz ks. Stanisław Kaleta (1 VII 2005–19 VIII 2014).
Obecnym proboszczem jest ks. Sławomir Prabucki, mianowany przez Biskupa Pelplińskiego dr Ryszarda Kasynę dnia 20 sierpnia 2014 roku.
